پیش بینی اثرات تغییرات اقلیمی بر توزیع جنگل های مانگرو در ایران با استفاده از مدل حداکثر آنتروپی

مدل­سازی توزیع مکانی جوامع گیاهی برای پیش­بینی زیستگاه­ های بالقوه و به‌ منظور حفاظت از گونه­ ها صورت گرفته و موجب شناخت عوامل مؤثر بر  توزیع آن‌ها خواهد شد. هدف از این پژوهش مطالعه تأثیر تغییرات اقلیمی در تعیین رویشگاه­های بالقوه جنگل ­های مانگرو  ایران و مدل­سازی توزیع گونه ­ای آن است. در این مطالعه نقاط حضور گونه حرا به‌عنوان گونه غالب ثبت و مدل­سازی توزیع گونه­ ای با روش حداکثر آنتروپی در نرم‌افزار MaxEnt انجام شد. نتایج نشان داد مناسب ­ترین مناطق برای  توزیع آن در شرایط اقلیم کنونی، سواحل دریای عمان و مناطق شرقی خلیج‌ فارس حدفاصل خلیج گواتر تا سواحل شمالی جزیره قشم و خلیج نایبند در جنوب استان بوشهر هستند. در سال 2050 برحسب سناریوی RCP2/6 مطلوبیت زیستگاهی در سواحل شرقی خلیج‌ فارس و برحسب سناریوی RCP8/5 مطلوبیت زیستگاهی در سواحل شرقی دریای عمان افزایش خواهد یافت. در سناریوهای فعلی و آینده، سواحل شمال استان بوشهر و استان خوزستان فاقد مطلوبیت زیستگاهی است. نتایج این پژوهش برای برنامه‌ریزی حفاظت و توسعه دست کاشت این جنگل ­ها کاربرد خواهد داشت.